مختصری در باره امام زمان (عج)

میلاد یوسف زهرا (س) حضرت مهدی ، صاحب الزمان (عح) بر همه عاشقان مبارک

بسم الله الرحمن الرحیم

ـــ حضرت صاحب امر در سال 15 شعبان سال 225 هجری قمری در شهر سامرا عراق متولد شد. مادر بزرگوارشان نرگس دختر امپراتور روم شرقی و پدر گرانقدرشان حسن پسر امام هادی (ع) می باشند. او زندگی خاصی را شروع کرد و هنوز هم به زندگی پر برکت خود ادامه می دهد به کیفیتی که مجهول است و سوال کردن درباره ی آن بدعت نیست.

ظاهر و تیپ حضرت : به نقل از امام صادق (ع) : سن و سال:   او در سن پیران است ولی سیمای جوان دارد ناظران بر او گمان می برند چهل سال یا کمتر دارد، او با مرور شب و روز پیر نمی شود، تا پایان عمرش فرا رسد. ( بحار ، ج52، ص 285)

ریخت شناسی:رسول الله (ص):  مهدی از خاندان ماست، بلند پیشانی و برآمده بینی(اثبات الهاه ج7،ص 185)

 زامام باقر (ع) نقل است : روزی عمربن خطاب از امیرالمومنین درباره ی مهدی توضیح خواست . ایشان فرمودند : اما نامش حبیبم رسول خدا عهد کرده که نامش را نبرم تا خداوند او را مبعوث کند، اما سیمایش ، او جوان نه بلند قد و نه کوتاه قد، خوش صورت است ، مویش زیبا است و از سرش به شانه اش ریخته، نور صورتش سیاهی موی سر و صورتش را تحت الشعاع قرار داده است . (به نقل از فروغ تابان ولایت ص 43)

زور و قوه ی بدنی : قائم(عج) کسی است که هرگاه خروج کند ، در سن پیری است اما سیمای جوان دارد، و آنچنان قدرت جسمی دارد که اگر دستش را به بزرگترین درخت روی زمین بیندازد ، می تواند آن را از ریشه بکند ، و اگر در میان کوه ها صدایش را بلند کند سنگهای کوه ها قطعه قطعه گردد،عصای موسی(ع) و انگشتر سلیمان(ع) همراه اوست. (اعلام الوری ص 407)

ـــ  وقتی قائم ما قیام کند ، خداوند شنوایی گوش ها و بینایی چشم های شیعیان ما را به گونه ای زیاد می کند که دیگر میان آنها و امام زمان پیک پست نخواهد بود . یعنی آنها مستقیما هر جا باشند با امام (ع) تماس می گیرند.(بحار ج 52 ص 336)

ـــ در عصر حکومت قائم (عج) مومنی که در شرق جهان است برادرش را که در غرب جهان است ، می بیند و برعکس مومنی که در غرب جهان است برادرش را در غرب جهان می بیند.(بحار ج 52 393)

نشانه های ظهور :

ـــ امام صادق علیه السلام فرمودند: «علامت را بشناس»تا به گمراهى نیفتى و در ضلالت قدم ننهى، دزدان راه و مدعیان دروغین نتوانند تو را به سوى خویش دعوت کنند، و این نشانى روشن براى حقیقت است. و این ندا; نداى فجرصادق است که در صبح صادق دمیده خواهد شد، و در آخر روز، شیطان آخرین تلاش خویش را براى گمراهى خلق مى نماید، و مردم را به کفر و شرک مى خواند.

ـــ ظهور حضرت حجت چنان واقعه عظیمی است که نشانه عظمتی بس سترگ را می طلبد .از طرفی این نشان باید راه را بر ادعاهای دروغین مدعیان بربندد.
واقعه « صیحه آسمانی»، «فریاد آسمانی»، « دست اشارتی از آسمان» و... همگی مصداقهای این امر عظیمند. سیطرة تکنولوژیکی انسان عصر فضا نیز بیشک نشانه ای عظیم را می طلبد تا مرهم دردهای رنج دیدگان زمین باشد! و چنین امری در ظهور نوادة پاک رسول اکرم مهدی موعود رخ می نماید.به طوری که شیاطین زمینی و آسمانی به دست و پا افتاده و در صدد تخطیه ندای آسمانی برمی آیند.ولی « حقیقت ماندنی و باطل رفتنی است».

ـــ مهدی خروج می‌کند و بر سر او ابر سفیدی است و از میان آن ابر یک منادی ندا سر می‌دهد که این مهدی خلیفه و جانشین خدا است، پس از او پیروی کنید. گفته می‌شود که این ندا به همه جای زمین می‌رسد و هر کس، آن را به زبان خود می‌شنود

ـــ ... «آن‌گاه که مردان شبیه زنان شوند و زنان شبیه به مردان، زنان بر زین اسبان نشینند و مردم نمازها را از یاد ببرند و از شهوت‌های خویش فرمان‌برداری کنند و خون‌ریزی را بی‌اهمیت شمارند و در معاملات خویش رباخواری کنند و به زنان تظاهر کنند و بناها برپا سازند و دروغ را حلال شمارند و رشوه‌گیری کنند و از هوی و هوس پیروی کنند و دین را به دنیا فروشند و رابطه با خویشان نزدیک را قطع کنند و نسبت به غذا بخل ورزند و بردباری، ضعف شمرده شود و ستمکاری، افتخار. فرماندهان از تبهکاران و زناکاران باشند و وزیران از دروغ‌گویان، امینان مردم از خیانت‌کاران، یاری‌رسانان از ستم‌کاران، قاریان قرآن از فاسقان. ستم پدیدار شود و طلاق بسیار و فجور و زنا آشکار شده و شهادت دروغ پذیرفته شود و مردم شراب‌خواری کنند، مردان بر مردان سوار شوند و زنان به زنان کفایت کنند و غنیمت گیرندگان، اموال فقیران را از آن خویش سازند صدقه دادن، زیان به شمار آید و مردم، از ترس زبان اشرار، از آنها در هراس باشند. سفیانی از شام خروج کند و یمنی از یمن و خسف بیداء (فرو رفتن زمین) در منطقه میان مکه و مدینه اتفاق افتد. پسری از خاندان محمد، میان رکن و مقام کشته شود و فریادگری از آسمان، فریاد برآورد که حق با او و پیروان اوست. آن‌گاه که امام خروج کند، پشتش را به کعبه تکیه می‌دهد و سیصد و سیزده نفر از یارانش، با او دیدار می‌کنند و نخستین کلماتی که بر زبان می‌آورند، این آیه است:

بقیة الله خیر لکم ان کنتم مؤمنین
سپس امام می‌فرماید:
من بقیةالله (ذخیره الهی) هستم و خلیفه و جانشین خدا و حجت او بر شما و همگی این گونه بر او سلام می‌دهند:
 السلام علیک یا بقیةالله فی أرضه.
سلام بر تو ای بقیةالله بر زمین او.

آن گاه که ده هزار مرد نزد او گرد آیند، نه مسیحی‌ای باقی می‌ماند و نه یهودی‌ای و نه کسانی که غیر خدا را پرستش می‌کنند، مگر آنکه به او ایمان آورند و او را تصدیق کنند. ملت یکی شود، ملت اسلام؛ و هر معبودی جز خداوند بلندمرتبه در زمین باشد، از آسمان بر آن آتشی فرو می‌بارد و آن را می‌سوزاند.
......

.....

ـ شبیه بودن مردان به زنان: یا از جهت اینکه آنان مخنث‌اند و با آنها لواط می‌شود، یا از جهت نوع کارهایی که آنها انجام می‌دهند. یعنی کارهایشان شبیه به کارهای زنانه است و زن وارد میدان‌های کار سخت و طاقت‌فرسا می‌شود که با خلقت و طبیعت ضعیف و احساسات و عاطفه سرشار او ناسازگار است. یا ممکن است شبیه بودن از نظر لباس پوشیدن، باشد همه اینها امکان دارد و ممکن است این تشابه به صورت‌های دیگر هم باشد.

ـ  کشتار نزد مردم امری آسان و بی‌اهمیت باشد.

ـ می‌گویند دروغ حلال است و حرام نیست.

ـ  در مورد غذا بخل ورزند.

ـ  امینان از خیانت‌کارانند. یعنی کسانی از مردم که تظاهر به نیکوکاری می‌کنند و مردم، آنها را امین به شمار می‌آورند، معلوم می‌شود که آنان در مال و ثروت و خون و آبروی مردم خیانت می‌کنند.

ـ یعنی قاریان قرآن که نیکو قرآن تلاوت می‌کنند، اما از قرآن فایده‌ای نمی‌برند و به آن عمل نمی‌کنند.

ـ ستم پدیدار شود؛ یعنی ستم آشکار و روشن و ظاهر می‌شود و ستم‌کار ستم خویش را از ترس یا از روی شرم و حیا از کسی پنهان نمی‌کند.

ـ زنان ازدواج نمی‌کنند، بلکه زنان برای برطرف ساختن شهوت و غریزه جنسی خود از زنان دیگر بهره می‌برند و به آنها کفایت می‌کنند و این مسأله در اسلام به «سحق» معروف است و شدیداً نهی شده و حرام است و مجازاتی ویژه دارد که در کتاب‌های فقهی ذکر شده است. زیرا  باعث ویرانی بنیان خانواده و در نتیجه نابود ساختن امت و مردم است.

ـ هر کس اموال فقیران را به دست آورد، آن را غنیمت به شمار می‌آورد و آن را برای خود برمی‌دارد و آن را می‌خورد و به کسی دیگر نمی‌دهد.

ـ اگر کسی چیزی به صدقه دهد، آن را ضرر و زیان برای خود می‌داند که مالش را از دست داده و این کنایه از این است که مردم بدون رضایت و خشنودی کامل صدقه می‌دهند.

نشانه‌های عجیب و غریب
در کتاب البرهان فی علامات مهدی آخرالزمان، تألیف متقی هندی حنفی از عبدالله بن عبّاس روایت شده است که:
مهدی خروج نمی‌کند مگر آنکه نشانه‌ای از خورشید به در آید.

آن نشانه آن‌گونه که در روایت‌ها آمده: سری بیرون از خورشید است که ندا می‌دهد آگاه باشید که ولی خدا، مهدی موعود، ظهور کرد پس با او بیعت کنید.

در برخی احادیث آمده است که او جبرئیل است.
در روایتی دیگر از همین کتاب آمده است:
محمد بن علی(ع) گفت:

مهدی ما را دو نشانه است که آن دو نشانه، از زمانی که خداوند آسمان‌ها و زمین را آفریده، وجود نداشته‌اند. در شب اول ماه رمضان، ماه گرفتگی پیش می‌آید و در نیمه ماه، خورشید گرفتگی اتفاق می‌افتد.

در شرح این روایت باید گفت: با توجه به علم ستاره‌شناسی غیر ممکن است پدیده ماه گرفتگی در اول ماه اتفاق بیفتد و به همین دلیل است که این اتفاق در تاریخ خورشید و زمین و هستی اتفاق نیفتاده است.

همچنین از نظر علم ستاره‌شناسی، روی دادن پدیده خورشید‌گرفتگی در اواسط ماه، امری غیر ممکن است.

علاوه بر این، طلوع خورشید از سمت مغرب نیز غیر ممکن است. زیرا این امر مستلزم این است که زمین به دور خورشید بچرخد و این مسئله، از ابتدایی‌تر‌ین مسائل و غیر ممکن‌ترین آنهاست؛ زیرا این نوع چرخش، در حقیقت بر خلاف قوانین و سازمان جهان و نیروی جاذبه است.

امّا آفرینندة توانا بر همه چیز، این امور غیر ممکن را به عنوان نشانه‌هایی برای اجازة ظهور ولی‌اش و اجرا کننده دینش، امام مهدی(ع) انجام می‌دهد.

خسوف و کسوف در این حدیث آمده و مسأله طلوع خورشید از سمت مغرب در برخی حدیث‌های دیگر آمده است.

فتنه‌ها، بدترین فتنه‌ها
متقی هندی حنفی در ادامه از الحکم ابن عتبه نقل می‌کند:
به محمد بن علی(ع) گفتم: شنیده‌ام که از شما مردی خروج می‌کند که در میان این امت، عدالت را اجرا می‌کند. گفت: ما بدان چه مردم آن را می‌بینند، امید داریم و اگر حتی یک روز بیشتر از دنیا باقی نمانده باشد، خداوند آن روز را طولانی می‌کند تا آنچه این امت امید و آرزوی آن‌ را دارند، پیش بیاید، امّا پیش از آن، فتنه‌هایی خواهد بود. بدترین فتنه‌ها که انسان صبح را به شب می‌رساند، در حالی که کافر است. پس هر کدام از شما این زمان را درک کرد، باید از خدا بترسد و باید خانه‌نشین شود.

در توضیح این روایت باید گفت: «من احلاس بیته» یعنی کسی که خانه‌اش را ترک نمی‌کند و کنایه از این است که شخص، داخل مذهب و راه باطل مردم نمی‌شود. این خبر بدین معنی نیست که مردم به حال خود رها می‌شوند و امر به معروف و نهی از منکر انجام نمی‌شود، زیرا این دو واجب بزرگ که واجبات دیگر در گرو آنها هستند، رها می‌شوند.
معنی این حدیث، مفهوم همان عبارت دیگری است که در حدیث آمده است

کن فی الناس و لا تکن معهم.
در میان مردم باش لیک با آنها مباش.

این کاری بس سخت و دشوار است، اما تا زمانی که دستور بودن در میان مردم و آمیختن با آنها باشد، باید این کار را انجام داد تا شخص، آنها را امر به معروف و نهی از منکر کند.

در این کتاب هم چنین از حضرت اباعبدالله حسین بن علی(ع) نقل شده است:
چون نشانه‌ای از آسمان به صورت آتشی بزرگ از جانب مشرق، در شبانگاهان دیدند، آن گاه زمان فرج آل محمد یا فرج مردم است و آن گام‌های مهدی(ع) است.

در ینابیع المودة در مورد تفسیر این آیه که اگر بخواهیم آیتی از آسمان بر آنها فرو فرستیم از ابوبصیر و ابن جارود از امام باقر(ع) نقل شده است که ایشان گفتند: «این آیه در مورد قائم نازل شده و یک منادی از آسمان به نام او و نام پدرش ندا سر می‌دهد.»
و ....