الهی به مردان در خا نه ات به آن زن ذلیلان فرزانه ات
به آنانکه با امر « روحی فداک » نشینند و سبزی نمایند پاک
به آنانکه از بیخ و بن زی ذیند شب و روز با امر زن می زیند
به آنانکه مرعوب مادرزنند زاخلاق نیکوش دم می زنند
به آن شیرمردان با پیشبند که در ظرف شستن به تاب و تبند
به آنانکه در بچه داری تکند یلان عوض کردن پوشکند
به آنانکه بی امر و اذن عیال نیاید در از جیبشان یک ریال
به آنانکه با ذوق و شوق تمام به مادرزن خود بگویند : مام
به آنانکه دارند با افتخار نشان ایزو .. نه « زی ذی نه هزار »
به آنانکه دامن رفو میکنند زبعد رفویش اتو می کنند
به آنانکه درگیر سوزن نخند گرفتار پخت و پز مطبخند
به آن قرمه سبزی پزان قدر به آن مادران به ظاهر پدر
الهی به آه دل زن ذلیل به آن اشک چشمان « ممد سبیل »
به تنهای مردان که از لنگه کفش چو جیغ عیالاتشان شد بنفش
که ما را بر این عهد کن استوار از این زن ذلیلی مکن بر کنار
به زی ذی جماعت نما لطف خاص نفرما از این یوغ ما را خلاص
به نقل از ویژه نامه گل